W dniach 2 do 5 sierpnia br. katecheci Archidiecezji Łódzkiej wzięli udział w pielgrzymce do Wilna w ramach Roku Miłosierdzia. Inicjatorem i organizatorem pielgrzymki był Wydział Katechetyczny a realizacją zajęła się firma turystyczno-pielgrzymkowa „Wilejka”. We wspólnym szlaku miłosierdzia wzięło udział 63 osoby z różnych stron Archidiecezji.
Pielgrzymi szlak rozpoczęliśmy poranną Mszą św. w katedrze pod przewodnictwem ks. Marcina Wojtasika – wicedyrektora Wydziału Katechetycznego, który w homilii nawiązał do wartości drogi w życiu każdego chrześcijanina oraz potrzeby odnajdywania celu każdego dnia. Następnie wyruszyliśmy w malowniczą drogę w kierunku Wilna. Podczas podróży modliliśmy się oraz rozważaliśmy przemówienia i homilie papieża Franciszka w naszej Ojczyźnie. Swoją modlitwą obejmowaliśmy intencje naszych bliskich oraz Archidiecezji.
Pierwszego dnia na terenie Litwy odwiedziliśmy dwa wyjątkowe miejsca: Ponary i Czarny Bór. Pierwsze z nich – Ponary, to miejsce masowych mordów dokonywanych przez oddziały SS, policji niemieckiej i kolaboracyjnej policji litewskiej pod Wilnem, w czasie II wojny światowej, w latach 1941–1944. Drugie miejsce – to niewielka miejscowość, gdzie działało dwoje polskich świętych: św. Urszula Ledóchowska i bł. Michał Sopoćko. Działalność wychowawczo-edukacyjną prowadziła tu św. Urszula, do dziś zachowała się szkoła, która nosi jej imię, zadbany cmentarz sióstr oraz wiele ciepłych wspomnień mieszkańców.
Do hotelu dojechaliśmy późnym wieczorem, dla chętnych – pierwszy spacer po Wilnie nocą.
Drugi dzień to spotkanie z Bożym Miłosierdziem z miejscowym przewodnikiem po Wilnie panią Barbarą Nadtoczy. Odwiedzaliśmy miejsca związane ze św. Faustyna Kowalską i bł. Michałem Sopoćko. W domu na Antokolu opowiedziano nam historię pobytu i objawień św., Faustyny. Podkreślono szczególnie znaczenie drugiego pobytu świętej w Wilnie, który trwał blisko trzy lata i był niezwykle ważny dla Apostołki Bożego Miłosierdzia nie tylko ze względu na jej życie duchowe, ale i na misję. Tutaj bowiem spotkała obiecaną od Boga pomoc w osobie spowiednika ks. Michała Sopoćki i tutaj otrzymała od Jezusa ważne zadania. Po krótce też usłyszeliśmy kilka słów o symbolice obrazu Miłosierdzia i jego dziejach. Dzień zakończyliśmy Mszą św. w Kaplicy Ostrej Bramy. A wieczorem chłonęliśmy atmosferę tego niezwykłego miasta spacerując po jego krętych uliczkach starego miasta.
Trzeci dzień to mądrość i świętość w architekturze i malarstwie wileńskim, który rozpoczęliśmy Mszą św. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego (dawnym kościele Świętej Trójcy). Nie sposób opisać w kilku zdaniach wszystkich miejsc i wydarzeń tego dnia, wymienię kilka miejsc, o których barwnie opowiedziała nam i w klimat wprowadziła nasza przewodniczka: kościół św. Mikołaja – najstarsza budowla sakralna, kościół św. Anny – przepiękny koronkowy gotyk, kościół św. Franciszka – z jego dziejami, katedra wraz z podziemiami, kościół św. Piotra i Pawła z niezwykłą symboliką sakramentalną, Świętego Ducha – przepiękny barok o lekkich wizualnie konstrukcjach a także uroki dziedzińców Uniwersytetu Stefana Batorego. I wiele innych obiektów, z których każdy był świadkiem zdarzeń pełnych wiary, miłości i modrości ludzkiej, ale wspartej łaską Bożą. Każde z tych miejsc związane jest z historią ludzi: świętych, męczenników, naukowców, odkrywców, artystów, pisarzy i poetów. Dzień zakończyliśmy rekreacyjnie w parku rozrywki i rekreacji Belmonto.
Ostatni dzień, dzień powrotu zaczęliśmy od modlitwy i Eucharystii przed obrazem Matki Miłosierdzia. W drodze powrotnej odwiedziliśmy Sokółkę – miejsce cudu eucharystycznego. Wspólny czas Bożej wędrówki zakończyliśmy późnym wieczorem. Wracamy do domów i naszej codzienności dotknięci Bożą obecnością, doświadczeniem wspólnoty i miłosierdziem Pana. To był dobry czas na refleksję i nabrania właściwych kierunków na kolejny rok pracy.
